Ze weet nog maar weinig van haar jeugd, niet eens hoe ze echt heet. Toen ze zeven was, werd ze uit haar dorp in Darfur ontvoerd door Arabische slavenhandelaren. Zij gaven haar de naam die ze de rest van haar leven zal dragen: Bakhita, ‘de gelukkige’. Jarenlang is haar lot juist buitengewoon ongelukkig; als kindslaaf moet ze ondenkbare wreedheden ondergaan. Later belandt ze in Italië, waar haar pad naar de vrijheid begint – een pad dat een spirituele wending neemt waar ze vandaag de dag nog om wordt vereerd.
Dankzij haar beeldende, evocatieve stijl weet Véronique Olmi de lezer onder te dompelen in de wereld van Bakhita – haar veerkracht, haar wil om te leven, en haar vermogen om zich ondanks haar eigen lijdensweg om anderen te bekommeren.
Dankzij haar beeldende, evocatieve stijl weet Véronique Olmi de lezer onder te dompelen in de wereld van Bakhita – haar veerkracht, haar wil om te leven, en haar vermogen om zich ondanks haar eigen lijdensweg om anderen te bekommeren.
