"Ik weet het niet zeker," aarzelde de filosoof, "maar ik geloof dat ik de mensen haat, louter metafysisch dan." In een stal aan de rand van de woestijn doet een bonte stoet door zorgen gekwelde personages om beurten een confidentie aan een ezel met één oor. Met dit originele verhalenkader, de geestige filosofische vertelstijl van Frank Adam en de prikkelende prenten van Klaas Verplancke leest Confidenties aan een ezelsoor niet alleen als een verzameling absurde fabels maar ook als een eigentijdse Canterbury Tales. Een therapeute in therapie, een moppentapper op zoek naar een publiek, een onhandige zelfmoordterroriste, God in psychoanalyse8 De lezer maakt kennis met een reeks hilarische, modérne archetypen die in al hun radeloosheid diep weten te ontroeren. Een jaar lang bekoorden Frank Adam en Klaas Verplancke met hun Confidenties het lezerspubliek van De Standaard Magazine. Deze bundeling, die vijf nooit eerder gepubliceerde afleveringen bevat, is een literair-artistieke parel. FRANK ADAM en KLAAS VERPLANCKE publiceerden samen eerder Wat de ezel zag, een eigenzinnige versie van het kerstverhaal. Het boek werd bewerkt tot theatervoorstelling voor Kunstencentrum De Werf en tot luisterspel voor KLARA. Frank Adam schrijft romans en theater-, opera- en liedteksten. Hij maakt en speelt zelf theater. In de kinderliteratuur debuteerde hij opvallend met de poëziebundels Waarom ik altijd nee zeg en Mijn mond eet graag spinazie maar ik niet. Samen met regisseur Rik Teunis bewerkte hij zijn eigenzinnige versie van het kerstverhaal Wat de ezel zag tot een theatervoorstelling voor Kunstencentrum De Werf Brugge en een luisterspel voor KLARA. Klaas Verplancke werd genomineerd voor de Vlaamse Cultuurprijzen 2005 en de Hans Christian Andersen Award 2006. Hij won de Bologna Ragazzi Award, de Boekenpauw en de KLARA-publieksprijs. Klaas Verplancke verwerkte eerder al het ontroerende ezeldrama Wat de ezel zag tot een intrigerend Bosch-beeldverhaal. Deze confidentiële oorverhalen tekende hij met een vlijmscherpe pen.
