Dansen op de maan biedt een kijkje in de gedachten en gevoelens van een jongvolwassene. De gedichten zijn geschreven in een golvend ritme, waardoor de lezer wordt meegenomen in de golven van emoties en verschillende gemoedstoestanden. De vele metaforen die vriendschap, liefde, persoonlijke groei en de daarbij komende moeilijkheden symboliseren, zullen herkenning oproepen tijdens het lezen van de gedichten. De bundel maakt duidelijk dat de zon niet iedere dag schijnt, maar dat geluk altijd terugkomt. Blijheid is niet iets dat we elke dag hoeven te ervaren om toch gelukkig te zijn. Juist door van de kleine dingen te genieten, zoals de zon en dansen, kun je accepteren dat verdriet er net zo goed mag zijn.
