Daar Arthur vooralsnog niet stopt met het fenomeen Bokkerijders, heeft hij deze keer een boek geschreven dat uitgebreider ingaat op het leven ven de mensen in de 18e eeuw. Hierdoor heeft dit boek ook meer pagina?s dan de vorige vijf uitgaven. Gezien het feit dat de bendeleden hun voortbestaan moesten leiden aan de rand van de samenleving, nam men het niet zo nauw met de wijze waarop andere bewoners van het Limburgse heuvelland hun dag besteedden. Doordat de z.g. complicen, voor sociale contacten door nagenoeg iedereen werden gemeden, zelfs uit de gemeenschap werden verstoten, waren goede manieren dan ook ver te zoeken. Uiteraard was hun taalgebruik naargelang. Velen van hen werkten niet omdat ze geen werk kregen. Uiteindelijk werden ze gedwongen om te gaan stelen. Hun vrouwen en kinderen moesten toch eten. Hun enige vertier waren drink en braspartijen die werden betaald uit de verkregen buit van hun overvallen. Omdat het mensen waren net zoals iedereen, was seks hen ook niet vreemd. In dit boek heeft Arthur hierover ook een deurtje open gemaakt. Daar er nog veel te schrijven en te vertellen valt over de Bokkerijders zal dit zeer zeker niet zijn laatste boek zijn.
