Zeven nachten zit Josephine aan het sterfbed van haar vader. Voor het eerst komen de verhalen los over zijn jeugd en het Japanse interneringskamp waarin hij toen verbleef. Dit verzwegen verleden trok diepe voren in zijn leven en dat van zijn kinderen.
Na zijn overlijden volgt ze het spoor terug naar de vrouw die nog meer heeft gezwegen. In een afgelegen bergdorp in Oostenrijk ontdekt Josephine waarom haar grootmoeder als kind na de Eerste Wereldoorlog met een ‘kindertrein’ naar Nederland kwam, en waarom ze nooit terugkeerde. In de archieven van haar familiegeschiedenis vindt Josephine het verhaal van bittere armoede, misbruik en een gedwongen vlucht naar Nederlands-Indië. Tussen alpenvelden en verre herinneringen ontdekt ze ook de bron van de liefde van haar grootmoeder voor muziek, die door de generaties heen troost en betekenis schenkt.
