Agota Kristofs De derde leugen vormt de afsluiting van een waarlijk fascinerend romandrieluik over fictie en realiteit, identiteit en verlangen, eenzaamheid en zelfstandigheid. Lucas 1 heeft het grootste deel van zijn leven ver van zijn geboorteland doorgebracht. Bij zijn vlucht heeft hij zijn tweelingbroer achtergelaten - als hij hem tenminste niet verzonnen heeft. Hij herinnert zich niet alles. In het begin was er het ziekenhuis. Vanwege kinderverlamming? Niemand kwam hem ooit bezoeken. Na een bombardement wordt Lucas opgenomen door een oude vrouw, die hij 'Grootmoeder' noemt. Hij groeit op zonder naar school te gaan. Na afloop van de oorlog, op zijn vijftiende, vlucht hij de grens over. De mensen die hem opvangen liegt hij voor over zijn leeftijd en zijn naam. Later zal hij nog veel meer liegen, in boeken waarin hij voorwendt zijn leven te beschrijven. Denkend dat hij ongeneeslijk ziek is, besluit hij zijn broer te gaan zoeken. Die blijkt inderdaad te bestaan. Van hem wil hij de waarheid horen over hun kindertijd en over hoe ze uit elkaar zijn geraakt. Maar Klaus T durft evenmin als Lucas zelf de waarheid aan.
