Met de trage hartslag van een vinvis
zwemt Parakleta haar baan om de aarde.
In De geboorte van de Trooster gaan we de kosmos in, vondeling Lily achterna. Ze is een leerling geweest van juf Christa, die omkwam bij de ramp met de spaceshuttle Challenger. Lily zelf wordt ook astronaut, maar wat gebeurt daar voor het oog van de wereld bij het ruimteschip? ‘Mijn God, ze is los!’ Zo wordt ze Parakleta, middelaar, toevlucht, trooster voor de belaagde mens.
Anne van Amstel heeft in haar werk altijd haar betrokkenheid bij de wereld van vandaag laten zien. Maar in dit wonderbaarlijke werk – is het poëzie, proëzie of nog iets anders? – ontpopt ze zich tot apostel. Thealogie vervangt theologie in dit overrompelende, onheilige nieuwe evangelie; een goede boodschap in kwade tijden.
Anne van Amstel is gezondheidszorgpsycholoog, docent postdoctoraal onderwijs en dichter van vier bundels, van Het oog van de storm (2004) tot en met Trapezista (2022). Ze werd in 1974 geboren in een domineesgezin te Hoogeveen, en woont sinds haar studietijd in Amsterdam.
Over Anne van Amstel:
‘De jury kan over de poëzie van deze laureaat kort zijn: alles in dit werk wijst naar dat ene simpele woord “waarachtig-werkelijk-overtuigend”.’
Juryrapport Hollands Maandblad Schrijversbeurs
Over Geef me nu ik wil:
‘Van Amstel wil schoonheid vinden tussen de rommel, graven in de aarde en zich God wanen, waar ze elders haar lot in de handen van de kunstenaar legt. (...) Toch tonen Van Amstels stellig geformuleerde verzoeken evengoed kwetsbaarheid.’
Janita Monna, Trouw
‘Met haar derde dichtbundel toont Anne van Amstel zich een dwingende observator. (...) Van Amstel laat iets in de lezer zwijgen. En zinderen: een hertshoornvaren sterft / waar je haar aanraakt.’
Maria Barnas, de Volkskrant
Over Trapezista:
‘Met deze helderheid, een hint van humor en een flinke dosis weemoed, loodst Van Amstel de lezer de bundel door, die de lezer toch steeds meer naar zich toe weet te trekken, totdat de zinnen bijna onder je huid kruipen.’
Nora van Arkel, Awater
