Oorspronkelijk gepubliceerd in 1834 verteld Edward Bulwer-Lytton in ‘De laatste dagen van Pompeii’ een geromantiseerde versie van de tijd vlak voordat de Romeinse stad werd bedolven onder een laag lava en puin na de uitbarsting van de vulkaan Vesuvius in het jaar 79.
Gebaseerd op de in zijn tijd bekende informatie over wat er gebeurd is in de stad schrijft Bulwer-Lytton over het leven van het fictieve personage Glaucus, een Atheense edelman dit voor het eerst aankomt in de drukke en opzichtige Romeinse stad. Hij valt vrijwel meteen voor de mooie Griekse Ione die zijn liefde beantwoord. Glaucus en Ione worden echter in hun geluk gestoord door Arbeces, een Egyptische priester van Isis en de voormalige voogd van Ione en haar broer. Het verhaal gaat voornamelijk over de tegenslagen van Glaucus en Ione en hun pogingen om ondanks alles toch samen te kunnen zijn.
Gebaseerd op de in zijn tijd bekende informatie over wat er gebeurd is in de stad schrijft Bulwer-Lytton over het leven van het fictieve personage Glaucus, een Atheense edelman dit voor het eerst aankomt in de drukke en opzichtige Romeinse stad. Hij valt vrijwel meteen voor de mooie Griekse Ione die zijn liefde beantwoord. Glaucus en Ione worden echter in hun geluk gestoord door Arbeces, een Egyptische priester van Isis en de voormalige voogd van Ione en haar broer. Het verhaal gaat voornamelijk over de tegenslagen van Glaucus en Ione en hun pogingen om ondanks alles toch samen te kunnen zijn.
