"De schipper van de Dankbaarheid" laat een uniek gebeuren zien in het verzet tegen de Duitsers tijdens de donkere, bange oorlogsjaren. Toen in die moeilijke dagen aan Klaas Schot, de schipper van de Dankbaarheid, werd gevraagd drie Nederlanders - twee meisjes en een man - van joodse afkomst te helpen onderduiken, werd zijn oude tjalk een toevluchtsoord voor deze arme mensen. De schipper liep door hulp aan hen te verlenen groot gevaar voor eigen leven. Immers wie gepakt werd als "jodenhelper" ging een zekere dood tegemoet. Opgejaagd over de Noordhollandse wateren wist de Dankbaarheid, met aan het roer de stoere schipper, gedurende drie lange jaren steeds weer te ontkomen aan de wrede greep van de bezetters. Voortdurend dreigde er voor allen gevaar; verraad - razzia's - honger. Wat schipper Schot en zijn vrouw Truus, in de illegaliteit bekend als "oom Piet" en "tante Alie", in de oorlogsjaren ook voor vele anderen hebben gedaan, werd door hen nooit naar buiten uitgedragen. Zij beschouwden dit eenvoudig als een plicht tegenover hun medemens.
