'Ik wist niet lief te hebben. Ik was niet in staat lief te hebben.' Zo spreekt de ik-figuur in DIANA, DE EENZAME JACHTGODIN, een Mexicaanse schrijver die bijzonder veel gelijkenis vertoont met Carlos Fuentes. Hij wordt wanhopig verliefd op de Amerikaanse actrice Diana Soren, die hij in 1968 op oudejaarsavond ontmoet. Diana lijkt op haar beurt verdacht veel op de jongensachtige actrice Jean Seberg, die haar carrière begon als Jeanne d'Arc in een Franse 'Nouvelle Vague'-film. Diezelfde nacht begint hun hartstochtelijke verhouding. De schrijver besluit bij haar te blijven. Hij beschrijft niet alleen de intieme details van hun liefde, maar ook het gruwelijke einde van Diana: zij wordt door de FBI achtervolgd omdat ze haar verdenken zwanger te zijn van een zwarte activist en wordt door hen zo tot wanhoop gedreven dat ze uiteindelijk zelfmoord pleegt. Op 8 september 1979 vindt de Parijse politie haar lijk in een Renault die al tien dagen geparkeerd staat in een achterafstraatje.
