Na In de trein, het eerste boek van Uitgeverij Vleugels, en Mijn grote appartement, is er nu een derde titel van Christian Oster: Drie mannen en een stoel. De droge, onderkoelde stijl waarin de wederwaardigheden van de innemende antihelden door Oster worden beschreven levert steevast hilarische scènes op.
Marie had me uitgenodigd om een paar dagen naar Corsica te komen. Ik mocht meenemen wie ik wilde. Ik legde het dus voor aan Marc, met wie ik sinds drie maanden tenniste in de buurt van Porte de Clignancourt. Hij legde het weer voor aan een figuur die ik niet kende. Op de achterbank propte ik de stoel die Marie bij mij had achtergelaten toen ze twee jaar eerder bij me weg was gegaan en die ze me had gevraagd mee te nemen. We bedachten alle drie dat we elkaar onderweg wel zouden leren kennen, en we vertrokken.
Marie had me uitgenodigd om een paar dagen naar Corsica te komen. Ik mocht meenemen wie ik wilde. Ik legde het dus voor aan Marc, met wie ik sinds drie maanden tenniste in de buurt van Porte de Clignancourt. Hij legde het weer voor aan een figuur die ik niet kende. Op de achterbank propte ik de stoel die Marie bij mij had achtergelaten toen ze twee jaar eerder bij me weg was gegaan en die ze me had gevraagd mee te nemen. We bedachten alle drie dat we elkaar onderweg wel zouden leren kennen, en we vertrokken.
