Een soort troost

Wat rest er nog, als de wind wild om zich heen grijpt en je de grond op smakt? Wat rest er nog, als de grond geen grond blijkt te zijn? Wat rest er nog, als je maar door de lucht tolt? Steekt storm op, richt dat heel wat aan. Storm blaast weg wat je kent, soms zelfs wie je bent.

Storm blies de pen uit Trochs hand. Plots had de man van het woord geen taal meer. Wou hij de wind te slim af zijn, moest hij voet voor voet op zoek naar zin, naar grond, naar een soort troost.