Wie was Nathan de Bruin, die begraven ligt op de kleine Joodse begraafplaats ‘de Sandberg’ in Arnhem? Een eenvoudige koopman die rond 1800 met zijn gezin in de Oeverstraat woonde. 200 jaar later is hij de stamvader van meer dan 500 mensen. In dit boek volgen we hen op hun reis door de tijd. In de dagen van de Republiek werden ze gedoogd of weggejaagd. Onder Napoleon kregen ze het burgerrecht.
Alles hebben ze meegemaakt: huwelijk, scheiding, vreugde om geboren kinderen en verdriet als ze stierven of ontspoorden. De mannen verdienden hun brood als slager, textielfabrikant, handelsreiziger, diamantslijper, rechter of arts. Vrouwen werden pensionhouder, directrice van een kindertehuis, journalist of notaris. Gewone Nederlanders waren zij dus, toen de Duitsers hun land binnenvielen. Niettemin verloren ze een voor een hun rechten, ten slotte hun recht op leven. Uit de kampen en de onderduik keerden veelal getraumatiseerde overlevenden terug. Met de moed der hoop zetten deze kinderen van Nathan de Bruin loyaal hun schouders onder de opbouw van Nederland en begonnen een nieuw leven.
Daniël van den Bos (Velp, 1952) studeerde in Utrecht, waarna hij zijn militaire diensttijd alternatief doorbracht in Nes Ammim, Israël. Daar ontwaakte zijn belangstelling voor de joodse religie, geschiedenis en cultuur.
‘Ik ben ervan overtuigd dat de talloze nazaten van Nathan de Bruin, maar ook een bredere kring van geïnteresseerden, zich mee zullen laten nemen in de zoektocht naar het verleden en zich daarbij zullen verbazen over de bonte geschakeerdheid van de personen die Van den Bos uit familie- en archiefstukken heeft weten te reconstrueren.’
– Dr. Bart Wallet
Alles hebben ze meegemaakt: huwelijk, scheiding, vreugde om geboren kinderen en verdriet als ze stierven of ontspoorden. De mannen verdienden hun brood als slager, textielfabrikant, handelsreiziger, diamantslijper, rechter of arts. Vrouwen werden pensionhouder, directrice van een kindertehuis, journalist of notaris. Gewone Nederlanders waren zij dus, toen de Duitsers hun land binnenvielen. Niettemin verloren ze een voor een hun rechten, ten slotte hun recht op leven. Uit de kampen en de onderduik keerden veelal getraumatiseerde overlevenden terug. Met de moed der hoop zetten deze kinderen van Nathan de Bruin loyaal hun schouders onder de opbouw van Nederland en begonnen een nieuw leven.
Daniël van den Bos (Velp, 1952) studeerde in Utrecht, waarna hij zijn militaire diensttijd alternatief doorbracht in Nes Ammim, Israël. Daar ontwaakte zijn belangstelling voor de joodse religie, geschiedenis en cultuur.
‘Ik ben ervan overtuigd dat de talloze nazaten van Nathan de Bruin, maar ook een bredere kring van geïnteresseerden, zich mee zullen laten nemen in de zoektocht naar het verleden en zich daarbij zullen verbazen over de bonte geschakeerdheid van de personen die Van den Bos uit familie- en archiefstukken heeft weten te reconstrueren.’
– Dr. Bart Wallet
