Heem

Een jongeman springt van een hoge brug, in de hoop zijn liefdesverdriet te overwinnen, en breekt zijn rug. Om te herstellen maakt hij lange wandelingen door Nederland, terwijl hij het moment van de sprong en de liefde die er aanleiding toe gaf tot in detail reconstrueert.

Op deze wandelingen ontmoet de man bijzondere figuren: Arie die in een huisje in het bos woont en zich in de helende krachten van planten verdiept, Pek die duizenden wiebelstenen op zijn erf heeft staan, die als je ze de ene kant op draait uit zichzelf ook weer de andere kant op gaan. Een voormalig antropoloog die op de nachttrein woont sinds hij uit de woestijn is teruggekeerd. Ze nemen de jongeman mee op een duizelingwekkende reis waarin de geneeskracht van de smeerwortel, de torens waar Nederlandse vrijwilligers jarenlang op de uitkijk stonden om de Russen te zien aankomen – die maar niet kwamen – en de mogelijkheid van telepathie bij dieren op gelijke hoogte staan.

Met Heem verfijnt Nieuwenhuis zijn onderscheidende geluid: hij vermengt opnieuw een persoonlijk verhaal over genezing en je thuis voelen met literaire essayistiek over de verste hoeken van onze kennis en geschiedenis.