Jacco Metselaar (alias Bakkie) zit in zijn vierde jaar in Leiden. Hij is net president geweest van de Leidse Studenten Vereniging Minerva. Dat betekent dat hij dit jaar grote kansen ziet bij het jaarlijkse kerstdiner van zijn huis, Rapenburg 57. De vrouwen staan immers in de rij voor hem. Macht erotiseert nu eenmaal, ook in Leiden. Of niet?
'Een behoorlijk ranzig verhaal.'
Mevrouw Metselaar, de moeder van de schrijver
'Totaal onherkenbaar, dit soort gedrag komt nu niet meer voor in het Corps.'
Praeses Collegii P.I. Nokkio van de lsv Minerva
'Een echte ouderwetse novelle - een heerlijk meesterwerkje van een briljant Leids student.'
Anonymous
Jacco Metselaar (1969) studeerde bestuurskunde in Leiden. Hij was lid van Minerva en heeft een jaar als president leiding gegeven aan de Sociëteit aan de Breestraat. De hoge verwachtingen van zijn omgeving heeft hij niet kunnen waarmaken. Na een veelbelovend begin bij abnamro is zijn carrière in het slop geraakt. Met lezingen en optredens gaat Metselaar door het land, om de dialoog aan te gaan over onze vertruttende prestatiemaatschappij en zo in zijn levensonderhoud te voorzien. Maar Metselaar is niet bitter, hij omarmt zijn dagelijkse worsteling met het leven. Door te blijven relativeren predikt hij de levenslust, inclusief de onvermijdelijke teleurstellingen die daarbij komen kijken. Deze novelle is daar een mooi voorbeeld van.
'Een behoorlijk ranzig verhaal.'
Mevrouw Metselaar, de moeder van de schrijver
'Totaal onherkenbaar, dit soort gedrag komt nu niet meer voor in het Corps.'
Praeses Collegii P.I. Nokkio van de lsv Minerva
'Een echte ouderwetse novelle - een heerlijk meesterwerkje van een briljant Leids student.'
Anonymous
Jacco Metselaar (1969) studeerde bestuurskunde in Leiden. Hij was lid van Minerva en heeft een jaar als president leiding gegeven aan de Sociëteit aan de Breestraat. De hoge verwachtingen van zijn omgeving heeft hij niet kunnen waarmaken. Na een veelbelovend begin bij abnamro is zijn carrière in het slop geraakt. Met lezingen en optredens gaat Metselaar door het land, om de dialoog aan te gaan over onze vertruttende prestatiemaatschappij en zo in zijn levensonderhoud te voorzien. Maar Metselaar is niet bitter, hij omarmt zijn dagelijkse worsteling met het leven. Door te blijven relativeren predikt hij de levenslust, inclusief de onvermijdelijke teleurstellingen die daarbij komen kijken. Deze novelle is daar een mooi voorbeeld van.
