Deze zoektocht is op iets anders uitgelopen. Het resultaat ligt nu verwoord in een boek met de titel “Het Libertarische Sociaal Contract”. Het omslag laat een “kettingbreker” zien, een man, die zichzelf bevrijdt uit de ketenen van … Ja, van wat eigenlijk? De twee fundamentele uitgangspunten van het libertarisme, individuele zelfbeschikking en non-agressie, zijn uitgewerkt in het Libertarische Sociaal Contract. Met zulk een écht contract, in de vorm van een verklaring aan je medemens, definieer je jezelf tot zelfbeschikt mens, die te kennen geeft vreedzaam te willen samenleven met anderen die – wederzijds – het individuele zelfbeschikkingsrecht respecteren. Vanuit die zelfbeschikking geef je jezelf, als je dat wilt, een Libertarische Grondwet. Een voorstel voor zo’n Libertarische Grondwet is compleet met toelichtingen en commentaren opgenomen in het boek. Het is bedoeld als leidraad en inspiratie voor vrijwillige gemeenschappen die hun eigen, parallelle samenleving vanuit de basis opbouwen. In deze Grondwet is er geen overheid gedefinieerd. Er wordt van uit gegaan dat mensen zelf hun gemeenschappelijke diensten opbouwen. De vrijheid van associatie houdt ook de vrijheid in om individueel ergens niet aan mee te doen. De libertarische samenleving organiseert zichzelf dus “van onderop”, vanuit de vrijwillige samenwerking van individuen in verbanden die zich aaneensluiten, aggregeren, waarvan de macht kleiner wordt naarmate de organisatie groter is. In het libertarisme mag een meerderheid een minderheid nooit ergens toe dwingen. Het principe van de voor iedereen geldende meerderheidsbeslissingen wordt losgelaten. Stemmingen dienen ertoe om mensen te vinden die samen iets willen ondernemen. De overheid van de toekomst is wat overblijft nadat de huidige monolithische overheid stap voor stap wordt opgedeeld tot er een grote verzameling van onderling concurrerende dienstverlenende bedrijven, verenigingen en stichtingen bestaat, die eigendom zijn van de mensen die ervan profiteren.
