In erudiet, poëtisch proza belicht Edith Pearlman die kleine, buitengewoon vluchtige momenten die de schoonheid van het leven weerspiegelen. Onder haar personages bevinden zich een kind met een bijzonder kleurrijke visie, een groep ontheemde Somalische vrouwen in een buitenwijk van Boston en een bezadigde hoogleraar Latijn die wordt uitgenodigd om een lezing te geven over het mysterie van leven en dood. Pearlman kent elk van hen intiem, en geeft hun levens teder en empathisch vorm. Deze verhalen zijn de bekroning van een schitterende carrière, en tonen eens te meer dat Pearlman een meester is in het genre.
