Boratin, een blueszanger die geprobeerd heeft zelfmoord te plegen door van de Bosporusbrug in Istanbul te springen, ontwaakt in het ziekenhuis. Hij is zijn geheugen kwijt en kan zich niet herinneren waarom hij een einde aan zijn leven wilde maken. Hij herinnert zich geen personen en zelfs niet de liedjes die hij zong.
Hij herinnert zich alleen dingen die niets met hem te maken hebben. Hij weet dat het Ottomaanse rijk viel en dat de laatste sultan stierf, maar hij heeft geen idee wanneer. Hij herinnert zich oude beschavingen, terwijl het leven hem, als een labyrint, over verschillende wegen leidt. Zonder te weten of vergeten een vloek is of een zegen gaat hij op zoek naar een uitweg in een stad die net zo verloren lijkt als hijzelf.
Labyrint, net zo ingenieus geconstrueerd als de verhalen van Borges, neemt de lezer soepel mee in een stroom van verhalen, ideeën en vragen over identiteit en maatschappij.
Hij herinnert zich alleen dingen die niets met hem te maken hebben. Hij weet dat het Ottomaanse rijk viel en dat de laatste sultan stierf, maar hij heeft geen idee wanneer. Hij herinnert zich oude beschavingen, terwijl het leven hem, als een labyrint, over verschillende wegen leidt. Zonder te weten of vergeten een vloek is of een zegen gaat hij op zoek naar een uitweg in een stad die net zo verloren lijkt als hijzelf.
Labyrint, net zo ingenieus geconstrueerd als de verhalen van Borges, neemt de lezer soepel mee in een stroom van verhalen, ideeën en vragen over identiteit en maatschappij.
