In tegenstelling tot zijn latere romans voert in deze verhalenbundel luchthartigheid de boventoon: alles draait om het spel. Kundera zou echter Kundera niet zijn als hij met dit spel niet weer een ander spel zou spelen. Het op het eerste gezicht onschuldige amusement maakt algauw plaats voor spanning en onzekerheid, want het spel slaat zijn eigen weg in en keert zich tegen degene die het bedacht heeft. De personages zijn niet alleen personages van een verhaal, maar tevens figuranten in een hun onbekend toneelstuk. Wat ze ons over onszelf onthullen, is zowel fascinerend als huiveringwekkend.
Lachwekkende liefdes is het boek waarvan Kundera zelf het meeste houdt, omdat het een weerspiegeling is van de gelukkigste periode in zijn leven.
