Parijs, een winternacht in 1983. Het zestienjarige meisje dwaalt door onbekende straten. Ze heeft een papiertje bij zich met het adres van de dertig jaar oudere fotograaf A. Hij zal van haar een foto maken die gepubliceerd wordt in een modeblad. Een meisje met lange oorbellen, schaars gekleed, kijkt in de camera.
Bijna veertig jaar later raakt het meisje op de foto, een nu drieënvijftigjarige Noorse schrijfster, in een depressie. Van haar periode in Parijs herinnert ze zich weinig. Terwijl haar eigen wereld en die om haar heen barsten vertoont, probeert de volwassen vrouw het jonge meisje te begrijpen dat ze ooit was.
In een poging haar diepste geheimen te vertellen beproeft Linn Ullmann opnieuw de dichterlijke kracht van het geheugen. Dit is een rauw, onverhuld en bij vlagen nietsontziend verhaal over macht en onmacht, lust en schaamte, schoonheid en vergetelheid.
Bijna veertig jaar later raakt het meisje op de foto, een nu drieënvijftigjarige Noorse schrijfster, in een depressie. Van haar periode in Parijs herinnert ze zich weinig. Terwijl haar eigen wereld en die om haar heen barsten vertoont, probeert de volwassen vrouw het jonge meisje te begrijpen dat ze ooit was.
In een poging haar diepste geheimen te vertellen beproeft Linn Ullmann opnieuw de dichterlijke kracht van het geheugen. Dit is een rauw, onverhuld en bij vlagen nietsontziend verhaal over macht en onmacht, lust en schaamte, schoonheid en vergetelheid.
