De mensen moesten hem niet, dat was altijd zo geweest. Maar de natuur nam hem zoals hij was. Nadat Jonathan bij gebrek aan bewijs is vrijgesproken van tbs, keert hij terug naar het krappe huisje in het vissersdorp waar hij samen met zijn eenzame moeder woont. Hij verheugt zich erop om weer met hond Milk in de duinen te kunnen wandelen. Al snel krijgt hij gezelschap van zijn nieuwe buurmeisje, die door haar moeder aan haar lot wordt overgelaten. Jonathan is bang om opnieuw de fout in te gaan en probeert haar op afstand te houden. Gewetensvol maakt hij de oefeningen die zijn psycholoog hem in de gevangenis heeft gegeven. Maar zijn hoofd wordt voller en voller en hij lijkt de controle te verliezen.

In het ongekend dicht op de huid geschreven Muidhond slaagt Inge Schilperoord erin om de lezer deelgenoot te maken van de worstelingen van een pedofiel. Met haar trefzekere pen en ijzingwekkende narratieve beheersing maakt ze een overrompelende entree in onze letteren.