NAVELPLUISJES is een bundel korte verhalen, samengesteld uit de gelijknamige weblog. Het alledaagse, nikserige en gewone, daar draait het hier om. Een ontmoeting in de openbare ruimte, huiselijk gedoe, zomaar een observatie of gedachtesprong. Soms een luchtige schets uit het privéleven van de auteur, dan weer een uitstapje naar het universele, niet zelden voorzien van een lik humor. Men kan gerust ook stellen: dit gaat nergens over.
De auteur:
‘Een boodschap heb ik niet. Nou vooruit, eentje dan: neem de boel, en zéker jezelf, niet al te serieus. Misschien moeten we ons hele leven wel met een korreltje zout nemen, want wie of wat zijn we nou eigenlijk? En waar koersen we op af? Vandaar mijn neiging de zogenaamde werkelijkheid tegemoet te treden met ironie of cynisme waardoor alles betrekkelijker wordt, wat weer kan leiden tot een bestaan waarin iets meer lichtheid. Pluisjes in de wind, zeg maar, al groeien die bij veel mannen uit hun navel: nikserig en vunzig, maar ook wollig, lief en grappig. Hiermee wil ik de soesa in de wereld beslist niet bagatelliseren, maar onbedoeld produceert mijn toetsenbord toch vaak iets dat verdacht veel lijkt op een sardonische glimlach.'
De auteur:
‘Een boodschap heb ik niet. Nou vooruit, eentje dan: neem de boel, en zéker jezelf, niet al te serieus. Misschien moeten we ons hele leven wel met een korreltje zout nemen, want wie of wat zijn we nou eigenlijk? En waar koersen we op af? Vandaar mijn neiging de zogenaamde werkelijkheid tegemoet te treden met ironie of cynisme waardoor alles betrekkelijker wordt, wat weer kan leiden tot een bestaan waarin iets meer lichtheid. Pluisjes in de wind, zeg maar, al groeien die bij veel mannen uit hun navel: nikserig en vunzig, maar ook wollig, lief en grappig. Hiermee wil ik de soesa in de wereld beslist niet bagatelliseren, maar onbedoeld produceert mijn toetsenbord toch vaak iets dat verdacht veel lijkt op een sardonische glimlach.'
