Leven dat zich teweer stelt tegen de dood, spreken dat zich verzet tegen de stilte. Nog meer dan in het vorige werk van Jozef Deleu lopen een tedere woede en een wanhopige levensdrift storm tegen de vergetelheid. Dat gebeurt binnen het kleine, weerloze omhulsel van het gedicht. Het bergt als een 'hangmat vol leven' het verleden en de toekomst. De dichter spreekt het liefst met een uiterste eenvoud over de complexe ervaringen van het heden: de natuur, de vrouw en het leven van alledag.
Hans Vandevoorde
Hans Vandevoorde
