‘op een dag staat hij voor je deur’ schreef Johan Teirlinck tijdens zijn dorpsdichterschap (2021-2023). Drie coronajaren die een heel specifieke herinnering hebben achtergelaten waarbij velen zich alleen voelden, opgesloten achter hun mondmasker, afgesneden van elk menselijk contact met vrienden en familie, maar tegelijk verbonden met alle medemensen die in hetzelfde schuitje zaten en die allen probeerden elkaar te helpen, te ondersteunen in een warmmenselijke golf van empathie en hulpvaardigheid.
Om vervolgens weer uit die tunnel te kruipen en de wereld weer te zien.
De bundel bevat drie groepen van gedichten. In ‘het dorp dichter’ probeert de dorpsdichter, samen met alle dorpelingen, belangrijke gebeurtenissen te markeren tijdens de maanden van de vaccinatie en de naweeën ervan. De ‘bankgedichten’ ontstaan wanneer oude banken worden vernieuwd in het dorp of wanneer buurtbewoners een bank aanvragen voor hun wijk of straat. De dorpsdichter vertoeft dan enkele uren op die plekken en laat de omgeving inwerken. De locatie spreekt met de auteur. Vanuit observatie en overpeinzing roept de plek een gedachte op. Als derde en laatste deel in dit boek schrijft Johan Teirlinck zijn eigen kijk neer op dorpsdichter zijn, op de kleine momenten binnen een straat, een huisgezin, een mensenleven en probeert hij in de hoofden van de mensen te kijken en vindt er weemoed en onderdrukt verlangen. Of zoals de schrijver het zelf verwoordt in ‘de ballade van de dorpsdichter’:
de dorpsdichter ‘gluurde binnen bij de mensen,
niet naar hun huisraad
maar naar hun ziel die op de tafel lag’.
