In Toon Tellegens nieuwe dichtbundel is het einde van het leven niet zo ver meer uit zicht als dat vroeger was. Als hij op zijn tenen staat, is de overzijde al haast te zien. Er staat iets te gebeuren, de wereld is onveilig geworden. Deugt de mensheid wel ergens voor? Heeft hij zelf alles uit het leven gehaald? In heldere, melancholische gedichten herinnert hij zich zijn jeugd, zijn moeder en de liefde.
en vergeet niet dat ik altijd, altijd op mijn tenen sta
voor jou
