Enkele jren geleden kreeg Dennis van Tiel het dagboek van zijn overgrootmoeder, Piena Goudriaan (1902-1996) in handen. Zij begon haar herinneringen op te schrijven toen zij tachtig jaar oud was, rond 1983. Ze begint haar verhaal in in de Utrechtste volksbuurt Wijk C, waar ze als kind opgroeide, en neemt de lezer mee op een reis die veertig jaar duurt. Haar geheugen was zeker nog niet van hoge leeftijd en daardoor is het verhaal een bijzonder ooggetuigenverslag geworden van iemand die zich bewist was van het heden, juist vanwege haar intense verleden vol armoe, onrecht en harde arbeid. Het verhaal van Piena Goudriaan is in haar eigen woorden opgeschreven en bewerkt door Dennis van Tiel. Hij heeft het verhaal zo authentiek mogelijk gelaten, zodat de lezer nog meer meegenomen wordt in een rondvaart langs de grachten van Piena's roerige geschiedenis.
