Pogingen om het genre pornografie te parodieren zijn vrijwel altijd tot mislukking gedoemd. Vaak is ook de parodie zelf pure porno, weliswaar met een dubbele bodem, maar toch! De liefhebber van porno zal de parodie nauwelijks doorzien en zich er niet aan storen. Zij die wel in het satirisch element geinteresseerd zijn moeten zich door ellenlange beschrijvingen van sexuele hoog- en laagstandjes heenwerken. Dit alles geldt ook voor (de herdruk van) de trilogie Pornotaria, ook volgens de Encycl. der Wereldlit. toegeschreven aan Heere Heeresma. Op z'n minst is het goed geschreven soft-porno, zeker geen literair meesterwerk, maar beter dan de grauwe massa, vooral gevarieerder en uiteraard afstandelijker, maar toch! Het verhaaltje fungeert alleen als kapstok: een echtpaar tracht de buren sexueel aan zich te binden, wat niet lukt, maar wel tot de nodige breedbeschreven bed- en verleidingsscenes leidt.
