Dit boek geeft praktische handvatten om het zelfbeeld, de prikkelgevoeligheid en de interactieproblemen van hoogbegaafde cliënten te begrijpen en te verbeteren, om zo te komen tot betere (psycho)diagnostiek en behandeling van hoogbegaafde cliënten. Het is bedoeld voor professionals in de geestelijke gezondheidszorg, zoals psychologen, psychotherapeuten, psychiaters en artsen en zij die daartoe in opleiding zijn.
Praktijkboek hoogbegaafdheid in psychotherapie – Persoonlijkheid, diagnostiek, psychotherapie en therapeutische relatie analyseert de wederzijdse invloed van persoonlijkheid en hoogbegaafdheid tijdens het proces van diagnostiek en psychotherapie. Daarnaast heeft het boek aandacht voor de therapeutische relatie en differentiaaldiagnostiek: wanneer is narcisme, perfectionisme, gevoelsvermijding of autonomie als persoonlijkheidstrek gezond en wanneer pathologisch?
Professionals in de gezondheidszorg zijn vaak geneigd hoogbegaafdheid te vermijden, te bestrijden of te belijden – net als de cliënten zelf. Maar zelfanalyse en professionele kennis kunnen bij hoogbegaafdheid juist leiden tot een meer evenwichtige houding ten opzichte van deze eigenschap. Dat leidt tot betere diagnostiek, en meer geïndividualiseerde en effectieve persoonlijkheidsanalyse, psychotherapie en therapeutische relatie. Uiteindelijk voelt de hoogbegaafde persoon zich hierdoor beter gezien, geaccepteerd en gewaardeerd.
Praktijkboek hoogbegaafdheid in psychotherapie – Persoonlijkheid, diagnostiek, psychotherapie en therapeutische relatie analyseert de wederzijdse invloed van persoonlijkheid en hoogbegaafdheid tijdens het proces van diagnostiek en psychotherapie. Daarnaast heeft het boek aandacht voor de therapeutische relatie en differentiaaldiagnostiek: wanneer is narcisme, perfectionisme, gevoelsvermijding of autonomie als persoonlijkheidstrek gezond en wanneer pathologisch?
Professionals in de gezondheidszorg zijn vaak geneigd hoogbegaafdheid te vermijden, te bestrijden of te belijden – net als de cliënten zelf. Maar zelfanalyse en professionele kennis kunnen bij hoogbegaafdheid juist leiden tot een meer evenwichtige houding ten opzichte van deze eigenschap. Dat leidt tot betere diagnostiek, en meer geïndividualiseerde en effectieve persoonlijkheidsanalyse, psychotherapie en therapeutische relatie. Uiteindelijk voelt de hoogbegaafde persoon zich hierdoor beter gezien, geaccepteerd en gewaardeerd.
