Reis door de Blauwe Nacht is een psychologische roman die verhaalt over het individualisatieproces van de personages die op weg gaan naar het land van Licht.
Voordat de vloedgolf het land bereikt, zoekt Gisèle de Bourbon haar toevlucht in de bergen. Het dorp en hele stukken land verdwijnen in de golven. Alleen trekt ze verder en ontmoet George, de molenaar, die niet met de bewoners van het bergdorp vertrokken is, maar een reden heeft om in het getroffen gebied te blijven.
Er zijn nog meer mensen in het dorp die om duistere argumenten niet geëvacueerd zijn. Samen met Pater Dupré vormen ze een groep die op weg gaat naar de legendarische grot die in verbinding staat met de nieuwe wereld. De aanwijzingen zijn verborgen in de mozaïeken vloer van de St. Michaëlkerk.
Tijdens de reis wordt ieder met zijn onbewuste schaduwkant en onverwerkte pijn geconfronteerd. Zaken die geheeld moeten zijn, voordat het land van Licht bereikt kan worden.
Marlène Hommes publiceerde gedichtenbundels, korte verhalen en romans. Reis door de Blauwe Nacht is haar zesde roman.
In praktisch al haar werk verbindt ze verschillende werelden met elkaar. De aardse, materialistische en intellectuele wereld met de verborgen geestelijke en sensitieve wereld die vaak zoveel rijker en boeiender is, maar die schuilgaat achter de dagelijkse gebeurtenissen. Het werk ontstaat uit een diep verlangen die magische wereld zichtbaar te maken. De betekenis achter de waarneembare wereld te verwoorden.
