Sofie en de sterren
Kitty van den Helder
Sofie en de sterren
De grootste wens van Sofie komt uit: ze gaat op bezoek bij de sterren. Alles wat nodig is om een ster te maken, herkent Sofie in zichzelf. Zo komt ze erachter dat sterren veel meer zijn dan lichtpuntjes aan de hemel: het zijn ook lichtpuntjes in haarzelf.
‘Hoe voel je je?’ vraagt Faye na een tijdje aan Sofie. Sofie moet even naar de juiste woorden zoeken. Hoe leg je zoiets magisch uit? ‘Ik voel me klein en tegelijkertijd toch ook groot.’ Even is ze stil. ‘Er zijn zo ontzettend veel sterren, dat ik niet eens weet waar ik moet kijken. Ik wil ze allemaal zien, maar het zijn er te veel. Het maakt dat ik me klein voel.’ Sofie zucht en gaat dan verder: ‘En toch lijkt het ook of ik erbij hoor. Of al die lichtjes er voor mij zijn en stralen. Misschien zelfs ín mij zitten. Daardoor voel ik me groot.’ Sofie kijkt opzij naar Faye, ‘Is dat gek?’ ‘Helemaal niet,’ zegt Faye. ‘Weet je,’ zegt Morris, ‘eigenlijk heb je het perfect omschreven. Precies zoals het is. Klein en oh zo groots.’
Boekinformatie wijzigen
