Splendor, de titel van de nieuwe bundel van H.C. ten Berge, is ontleend aan de schittering van het licht zoals die in de Middeleeuwen werd ervaren en in de esthetiek van denkers, dichters en bouwmeesters gestalte kreeg. Dat het daar niet bij gebleven is hebben de luministen uit recentere tijden, of een dichter van het licht als Herman Gorter, in hun werk laten zien.
Behalve schittering biedt deze bundel ook een reeks gedichten die zich tot de geschonden aarde en haar lotgevallen wendt, een reeks die een persoonlijke inslag verraadt en de zelfspot niet uit de weg gaat. Maar zoals ‘Het uurglas’ – de laatste sectie van de bundel – toont, verricht de alomtegenwoordige tijd zijn sloperswerk, is het leven dus vluchtig, het (kosmische) licht onvergankelijk. Splendor is een facettenrijke bundel die poëzie op leven en dood bevat, een nieuwe fase in een zich nog steeds ontwikkelend dichterschap.
