Kaap Tainaron is het zuidelijkste punt van Griekenland, en volgens de overlevering begint daar de weg naar de Onderwereld.
Als schoolmeisje las Leena Krohn (1947) het werk Entomologische herinneringen van de Franse geleerde J.H. Fabre. Dit boek inspireerde haar en vormt de achtergrond van haar briefroman Tainaron. In de roman vermengen zich de feiten van Fabre met Krohns herinneringen uit een vorig leven. De stad Tainaron wordt bewoond door insecten. De brievenschrijfster ontmoet er Hommelkoningin en vele andere fascinerende personages, onder begeleiding van de geduldige Tor.
Dit is een boek over het raakvlak van het bekende en onbekende, van herinneringen en veranderingen, van het leven en de dood, onder het raadselachtige motto ‘Je bent niet in een plaats, maar de plaats is in jou’ van de 17de-eeuwse Duitse mysticus Angelus Silesius.
‘De aanwezigheid van een stad die vaak duidelijk herkenbaar is als Helsinki, is een van de meest fascinerende constanten in het oeuvre van Leena Krohn, dat zich verder ongestoord door een veelheid van tijdperken en werelden begeeft.’ (Lieven Ameel in het nawoord)
Als schoolmeisje las Leena Krohn (1947) het werk Entomologische herinneringen van de Franse geleerde J.H. Fabre. Dit boek inspireerde haar en vormt de achtergrond van haar briefroman Tainaron. In de roman vermengen zich de feiten van Fabre met Krohns herinneringen uit een vorig leven. De stad Tainaron wordt bewoond door insecten. De brievenschrijfster ontmoet er Hommelkoningin en vele andere fascinerende personages, onder begeleiding van de geduldige Tor.
Dit is een boek over het raakvlak van het bekende en onbekende, van herinneringen en veranderingen, van het leven en de dood, onder het raadselachtige motto ‘Je bent niet in een plaats, maar de plaats is in jou’ van de 17de-eeuwse Duitse mysticus Angelus Silesius.
‘De aanwezigheid van een stad die vaak duidelijk herkenbaar is als Helsinki, is een van de meest fascinerende constanten in het oeuvre van Leena Krohn, dat zich verder ongestoord door een veelheid van tijdperken en werelden begeeft.’ (Lieven Ameel in het nawoord)
