In de roman Thuisreis maakt de hoofdpersoon de reis naar zijn jeugd nog eens mee in hallucinaties tijdens zijn sterven. Thuisreis kent zoals veel van de boeken van Ton van Reen sterke autobiografische elementen, het ouder worden, afscheid en verlies, gedachten over wat het leven heeft gebracht, verantwoordelijkheid voor anderen, oude liefdes, de dood van een kind.
Thomas Waagmeester, een bejaarde man, musicoloog en schrijver van boeken over componisten, heeft een paar jaar geleden zijn geliefde vrouw verloren. Agnes was zijn muze en de spil van zijn leven. Toen zij stierf viel hij in een diep gat. Vaak als hij alleen is praat hij met haar, tegen haar portret, en zij praat terug. Hij vindt dat niet vreemd. Zij wist altijd wat hij dacht, zoals hij dat van haar wist. Zo praat hij ook vaak met Theo, zijn zoon die heel jong met zijn motor verongelukt is, in de kamer van Theo, die na diens dood onaangeroerd is gebleven. Toch twijfelt Thomas soms aan zichzelf en vraagt hij zich af of hij aan het dementeren is. Dat denkt soms ook zijn dochter Anne, de moeder van Tom. Thomas heeft een bijzondere band met Tom, zijn kleinzoon. Als het slecht met hem gaat, komt Tom op bezoek en blijft slapen. Tom vertelt over zijn vriendinnetje Nicky en dat haar ouders hun vriendschap niet zien zitten, omdat hij op het vmbo zit en zij op het vwo. Dat woelt oude weerbarstige gevoelens op bij Thomas. In zijn jeugd was hij ook te min voor zijn eerste liefje.
Op een dag komt er een overlijdensbericht van Leo, een jeugdvriend, met wie hij van diens ouders niet meer om mocht gaan. Thomas en Leo waren muziekvrienden. Ze wilden samen verder studeren in de muziek, maar Leo was voorbestemd om directeur te worden van een grote fabriek. Ze werden van elkaar weggehouden. Een mensenleven lang hebben ze elkaar niet meer gezien. Moet hij wel naar de uitvaart gaan? Hij twijfelt. Temeer omdat de brief afkomstig is van Irene, het meisje uit het dorp van hogere stand met wie hij kortstondig een verhouding had, maar dat plots uit zijn leven verdween. Na veel wikken en wegen besluit hij toch te gaan. Zijn dochter Anne, haar man Mikel, Tom en Nicky volgen hem naar het dorp, onder het mom dat ze het dorp van zijn jeugd ook wel eens willen zien. De thuisreis wordt een hindernisreis. In het dorp van zijn jeugd valt hij van de ene in de andere verbazing en krijgt hij klap na klap. In zijn hallucinaties bespreekt hij alles wat hem overkomt, zoals hij dat altijd deed met Agnes, op hun concertreizen. En dan aanvaardt hij een hallucinante thuisreis terug naar huis.
Ton van Reen (84) schreef onder meer romans, kinder- en jeugdboeken en deed journalistiek werk voor o.a. de Volkskrant en de GPD-kranten. Bekende boeken van Ton van Reen zijn Het winterjaar, Roomse meisjes, In het donkere zuiden, Landverbeuren, In het spoor van de camisards, Katapult – Oproer in Amsterdam, Concert voor de Führer, Gestolen jeugd, De lichtverkoper, Dochters, Vlucht uit Montaillou, De verdwenen stad en Het nooit geschreven verhaal. De bende van de bokkenrijders werd verfilmd tot een veelbekroonde tv-serie.
Met Thuisreis viert Ton van Reen zijn 60-jarig schrijverschap en nadert hij zijn 100ste boektitel.
Thomas Waagmeester, een bejaarde man, musicoloog en schrijver van boeken over componisten, heeft een paar jaar geleden zijn geliefde vrouw verloren. Agnes was zijn muze en de spil van zijn leven. Toen zij stierf viel hij in een diep gat. Vaak als hij alleen is praat hij met haar, tegen haar portret, en zij praat terug. Hij vindt dat niet vreemd. Zij wist altijd wat hij dacht, zoals hij dat van haar wist. Zo praat hij ook vaak met Theo, zijn zoon die heel jong met zijn motor verongelukt is, in de kamer van Theo, die na diens dood onaangeroerd is gebleven. Toch twijfelt Thomas soms aan zichzelf en vraagt hij zich af of hij aan het dementeren is. Dat denkt soms ook zijn dochter Anne, de moeder van Tom. Thomas heeft een bijzondere band met Tom, zijn kleinzoon. Als het slecht met hem gaat, komt Tom op bezoek en blijft slapen. Tom vertelt over zijn vriendinnetje Nicky en dat haar ouders hun vriendschap niet zien zitten, omdat hij op het vmbo zit en zij op het vwo. Dat woelt oude weerbarstige gevoelens op bij Thomas. In zijn jeugd was hij ook te min voor zijn eerste liefje.
Op een dag komt er een overlijdensbericht van Leo, een jeugdvriend, met wie hij van diens ouders niet meer om mocht gaan. Thomas en Leo waren muziekvrienden. Ze wilden samen verder studeren in de muziek, maar Leo was voorbestemd om directeur te worden van een grote fabriek. Ze werden van elkaar weggehouden. Een mensenleven lang hebben ze elkaar niet meer gezien. Moet hij wel naar de uitvaart gaan? Hij twijfelt. Temeer omdat de brief afkomstig is van Irene, het meisje uit het dorp van hogere stand met wie hij kortstondig een verhouding had, maar dat plots uit zijn leven verdween. Na veel wikken en wegen besluit hij toch te gaan. Zijn dochter Anne, haar man Mikel, Tom en Nicky volgen hem naar het dorp, onder het mom dat ze het dorp van zijn jeugd ook wel eens willen zien. De thuisreis wordt een hindernisreis. In het dorp van zijn jeugd valt hij van de ene in de andere verbazing en krijgt hij klap na klap. In zijn hallucinaties bespreekt hij alles wat hem overkomt, zoals hij dat altijd deed met Agnes, op hun concertreizen. En dan aanvaardt hij een hallucinante thuisreis terug naar huis.
Ton van Reen (84) schreef onder meer romans, kinder- en jeugdboeken en deed journalistiek werk voor o.a. de Volkskrant en de GPD-kranten. Bekende boeken van Ton van Reen zijn Het winterjaar, Roomse meisjes, In het donkere zuiden, Landverbeuren, In het spoor van de camisards, Katapult – Oproer in Amsterdam, Concert voor de Führer, Gestolen jeugd, De lichtverkoper, Dochters, Vlucht uit Montaillou, De verdwenen stad en Het nooit geschreven verhaal. De bende van de bokkenrijders werd verfilmd tot een veelbekroonde tv-serie.
Met Thuisreis viert Ton van Reen zijn 60-jarig schrijverschap en nadert hij zijn 100ste boektitel.
