Met verhalen die sprankelen, maar ook prikkelen en die altijd ongewoon zijn én liederlijk tegelijkertijd, laat Menno Cunningham een wereld zien die aan die van ons (de werkelijkheid) doet denken, maar het dan net niet is. Je ziet in dit boek van alles terugkomen uit de realiteit, maar dan met een 'twist': zo wordt de "participatiesamenleving" van Mark Rutte hier het "participatiegezin" en wordt zo de retoriek van de politiek alledaags gemaakt. Met een kwinkslag! Ook de coronacrisis komt terug in het interview met God, waarin God zegt ook gewoon ingeënt te zijn. Geinig! Menno schroomt niet om persoonlijk te worden, bijvoorbeeld in het autobiografische 'chirurgie voor de ziel' – een zoektocht naar zijn innerlijke kind, om zichzelf, maar ook de maatschappij en daarmee het universum te helen. Heel esoterisch, edoch tevens satirisch. Esatirisch.
