'Hij staarde door het raam naar buiten, zonder iets te zien. Het gedreun van de bus. Het meisje kuchte. Als ze maar niet tegen mij spreekt, prevelde hij. Toen wrong een hand zich van achteren tussen zijn hemd en zijn onderbroek en betastte zijn billen. Een huivering ging door zijn lichaam. Zijn gezicht werd rood. Hij wilde zijn achterwerk optillen, weg van die opening tussen de zitting en de rugleuning, maar het was alsof hij vastgeklonken zat aan een ketting. De hand was nu vlak bij zijn aars. Hij verstijfde van schrik. Toen hield ze op, trok haar hand terug. Toen ze even later eindelijk uitstapte, deed ze of er niets gebeurd was, gunde ze hem geen blik. Hij voelde het zweet in zijn oksels. Steeds weer zag hij dat meisje. Voelde haar hand op zijn billen. Even later vergat hij bijna uit te stappen.' De jonge Filip groeit op in een liefdeloze omgeving, wordt gepest op school en later in het leger. Tot Nul Herleid is het verhaal van zijn strijd met pijnlijke onrechtvaardigheden en zijn frustraties in de liefde. Eens volwassen besluit Filip een boek te schrijven, als wraakneming om zijn eigen leven. “Het schrijven van deze kleine roman heeft moed gevraagd, veel moed. Het is niet evident de pijnlijke ervaring keer op keer gepest en vernederd te zijn openhartig en zonder zelfbeklag om te smeden tot een literair verhaal. Schrijnende en vaak harde bladzijden, in een onbevangen stijl, die niemand onbewogen zullen laten.” – Charles Ducal Bruno Asselbergh (1960) woont en schrijft in Gent. Hij begon met kortverhalen zoals Terug van hier, dat verscheen in De Brakke Hond. Tot Nul Herleid is zijn debuutroman.
