De verstrooide naamloze verteller van Transcriptie is afgereisd naar een Amerikaanse universiteitsstad om zijn oude mentor te interviewen voor een literair tijdschrift. Deze Thomas, inmiddels negentig, was ooit een heel grote in zijn vak en het wordt vermoedelijk zijn laatste interview. Maar in het hotel gaat het mis: de telefoon van de verteller belandt in de wasbak en begeeft het, waardoor hij geen mogelijkheid meer heeft het gesprek op te nemen. Aangekomen bij Thomas verzwijgt hij dit. Terwijl de oude man in lange, meanderende zinnen zijn verhaal begint, blijft het onopgetekend. Wat volgt is een opeenstapeling van miscommunicatie en misverstanden, een beknopt verhaal van een gezin in crisis, en een droomachtig relaas van Thomas, die de verteller door de war haalt met zijn eigen zoon.
