In een conforme stijl en structuur heeft Gust van Brussel, tien jaar na het verschijnen van De ring (1969), een soort vervolg op deze door de pers geroemde roman geschreven. Gust van Brussel schrijft knap en in een uitzonderlijke stijl. Met de enorme materie die in Verlaten landschap aanwezig is, gaat er bij niet aandachtige lezers enorm veel verloren, want er zit veel meer in verscholen en verdoken dan men bij diagonale lectuur vermoedt. Volzinnen, uitgelezen vocabularium, een koel-klinische en koud-kuise stijl schragen de ideologie en thematische structuur van dit vol verdrongen emotie geschreven werkstuk. Gust van Brussel zou wel eens kunnen uitgroeien tot het niveau van Vonnegut of Calvino.
