Een universeel en recent weer actueel taboe uit het verleden: alleenstaande moeders die gedwongen werden hun kind af te staan.
Als de negentienjarige Alice Copeman in 1917 een jonge soldaat ontmoet die op verlof is van het front, worden ze halsoverkop verliefd. Ze raakt zwanger, maar als het bericht komt dat haar geliefde is omgekomen, zetten haar vader en stiefmoeder Alice onder grote druk om haar dochtertje direct na de geboorte af te staan. Na de bevalling blijft Alice gebroken achter, rouwend om haar kind en haar geliefde.
Edith en Philip Burns zijn ongewenst kinderloos en adopteren de baby, die ze Irene noemen. Irene groeit op met het gevoel dat er iets ontbreekt in haar leven, dat ze anders is dan andere kinderen. Maar niemand vertelt haar de waarheid, en hoewel ze, eenmaal volwassen, als verpleegkundige haar stempel op de levens van velen drukt, heeft ze moeite om vrede en geluk in haar eigen leven te vinden. Tot ze op een dag besluit op zoek te gaan naar het ware verhaal van haar afkomst.
‘Adembenemend. Een intens ontroerend verhaal over liefde, verlies en vergeving.’ Dinah Jefferies
