Wanneer de gruwelijke details van een gezinsdrama in de pers worden bekendgemaakt, brengen ze altijd een schokgolf van onbegrip, medelijden maar vooral afschuw teweeg. Leen Martens is nog maar net in dienst als verpleegster in een psychiatrische instelling. Ze verneemt dat de patiënte die ingeschreven is onder de schuilnaam Lien G. opgenomen werd nadat haar tweeling van tien maanden is omgekomen tijdens haar zelfmoordpoging. Het personeel veracht deze vrouw en ook de andere patiënten verbergen hun afkeer niet. Tot Leen de muur van stilte rond Lien G. doorbreekt en geconfronteerd wordt met een onmetelijk verdriet. Ze vraagt zich af waarom een moeder die haar kinderen heeft vermoord, zo intens treurt om hun dood. Al twee jaar ontwijkt Lien G. ieder sociaal contact en laat ze zich wegglijden in de waanzin. Leen begint een onderzoek naar wat er met Lien G. is gebeurd. Die moeizame zoektocht langs de grenzen van de waanzin en het kwaad blijkt ook voor haar niet zonder gevaar te zijn.
