In een kier liggen blinde vlekken van rouw, het verlies van wie je liefhebt houdt zich erin op en blijft nog jaren stevig woeden. Lijven verworden er tot hout, kunstmatig in elkaar geschroefd, niks voelt nog echt.
Siel Verhanneman belicht de impact die rouw heeft op intimiteit, spontaniteit en de zintuiglijke weergave van het leven. Kunst van Rodin, Vandenberg, Basquiat en Bourgeois activeert haar zintuigen die – zo lang door angst en somberheid uitgedoofd – de massieve constructie die rouw is langzamerhand ontmantelen tot er ruimte is voor nieuw leven. Waar licht weer binnenvalt.
‘Hoe schokkend zijn deze gedichten, hoe ongewoon direct. Dit is poëzie omdat elk gedicht zoekt naar wat nooit uit te spreken is en vindt wat er niet meer is.’ – Peter Verhelst
‘Haar prettige terloopse stijl geeft je het gevoel naast Siel op de bank te zitten terwijl ze vertelt over verlies en verlangen. Droevig, intiem en ongekunsteld.’ – Marjolijn van Heemstra
Siel Verhanneman belicht de impact die rouw heeft op intimiteit, spontaniteit en de zintuiglijke weergave van het leven. Kunst van Rodin, Vandenberg, Basquiat en Bourgeois activeert haar zintuigen die – zo lang door angst en somberheid uitgedoofd – de massieve constructie die rouw is langzamerhand ontmantelen tot er ruimte is voor nieuw leven. Waar licht weer binnenvalt.
‘Hoe schokkend zijn deze gedichten, hoe ongewoon direct. Dit is poëzie omdat elk gedicht zoekt naar wat nooit uit te spreken is en vindt wat er niet meer is.’ – Peter Verhelst
‘Haar prettige terloopse stijl geeft je het gevoel naast Siel op de bank te zitten terwijl ze vertelt over verlies en verlangen. Droevig, intiem en ongekunsteld.’ – Marjolijn van Heemstra
