Dromen hebben grenzen

Tomas Gonzalez is een Colombiaanse schrijver die met Eerst Was Er De Zee een juweel van een boek geschreven heeft. Het boek is al ruim dertig jaar geleden geschreven werd eerst in kleine kring uitgegeven maar kreeg langzaamaan steeds meer erkenning in de literaire wereld. De schrijver schreef het boek na het overlijden van zijn broer. Hij heeft drie jaar lopen schaven aan de tekst om uiteindelijk een schitterend verhaal over te houden.

Eerst Was Er De Zee gaat over het stel Elena en J. dat besluit de stad te verlaten om zich te vestigen op een finca op het platteland. Eenmaal daar aangekomen blijkt die een ruïne waar veel aan moet gebeuren. Met de hulp van Gilberto, een dorpeling, proberen ze wat op te bouwen in het dorp. Als ze steeds meer dingen veranderen komen er ook steeds meer problemen voor het stel. Hun relatie komt in zwaar weer door geldproblemen. J. begint te drinken en Elena komt steeds meer in conflict met de oorspronkelijke bewoners waar het stel steeds verver van vervreemd.

Gonzalez beschrijft met schitterende zinnen hoe het stel steeds verder in een dal komt. Beginnend met mooie idealen maar uiteindelijk diep in de put. De problemen die heel subtiel het verhaal binnen sluipen en uiteindelijk met grote donkere wolken over de lezer worden uitgestort. Binnen tweehonderd bladzijden beschrijft Gonzalez in dit verhaal dat dromen nooit onbeperkt kunnen zijn. Je kunt veel wensen maar je moet respect hebben voor wat al bestaat want Eerst Was Er De Zee.