Ik heb dit boek net uit en de afgelopen week 'verzon' ik elke keer weer een excuus om het boek weer op te pakken, hoewel ik genoeg te doen had. Dat bewijst dat het verhaal me niet losliet. Steeds verder raak je verstrikt in de draden van het verhaal, want er komen steeds meer losse eindjes, oftewel puzzelstukjes bij. Aan het eind valt alles dan op zijn plek, ingenieus in elkaar passend. Wat ik ook zo mooi vind aan de boeken, is de schrijfstijl van Goddard. Ik lees soms zinnen, waarbij ik denk: ja, zo zie ik het letterlijk voor me. Zijn beschrijvingen van gevoelens, emoties, maar ook bv een lentedag, zijn zo treffend, dat het bijna jouw verhaal is geworden, zoals jij het zou schrijven. Maar misschien spreekt deze stijl niet iedereen aan. Ik ga in ieder geval zeker verder met lezen van deze schrijver!