de woestijndief

Emmelie en haar debuut het hart van de adelaar was naar mijn gevoel de ideale introductie voor het fantasy genre. Met de woestijndief bevestigd ze dat ze kan schrijven en zowat iedereen van fantasy kan laten houden.

Emmelie Arents heeft een schrijfstijl die ongelooflijk vlot leest. Je raast door het boek. Het tempo ligt met momenten heel hoog en er gebeuren tig dingen. Gelukkig wisselt ze die momenten af met een rustiger hoofdstuk hier en daar. Wat absoluut vaststaat is dat je wil blijven lezen.

Het verhaal begint op topsnelheid en al snel leer je dat de broers Taran en Amir niet verschillender van elkaar kunnen zijn. Er zijn veel personages en elk heeft wel iets te verbergen waardoor de auteur niet verlegen zit voor een plottwist hier en daar. Ik ben blij dat er een tweede deel komt - en dat dat deel heel snel komt - want er is nog veel te ontdekken.

Qua verhaal kwam het mij bekender voor. Een hunger games vibe. Op zich niet erg want het tempo ligt zo hoog dat je geen tijd hebt om er bij stil te staan. Wel kan ik mij voorstellen dat niet iedereen er zo vlot over zal lezen. Mij stoorde het alleszins niet want het entertainment gehalte van dit boek is torenhoog, pure ontspanning.

Voor mij weer een geslaagd boek, ik ben geëntertaind, ik was ontspannen én ik verbleef even in een fantasiewereld. Heel benieuwd naar de meesterdief.