Prachtig familieverhaal

De ballerina en het zwarte schaap - het verhaal van hoe Wendy’s ouders elkaar vonden - is een heel ander boek dan je van Wendy Louise gewoon bent, en dus ook een heel ander schrijfstijl heeft maar gelukkig zonder dat het, dat wat het schrijven van Wendy zo typeert - die echte herkenbare stijl die ze heeft - erin verliest.

Wat een mooi boek, wat een enorm hechte familie. Door de oorlog, dankzij de oorlog, … maar het is een ongelooflijke vriendenkring die voor elkaar zorgt, die familie zijn, waar iedereen welkom is. Kleine Ronald moet door die oorlog snel groot worden en ondanks zijn ondeugende karakter is hij zo een goede en lieve ziel en ook Olga heeft best wat voor de kiezen op jonge leeftijd. Wat ze echter allemaal bezitten, een ongelooflijke levenslust.

Meerdere keren las ik met tranen in mijn ogen zowel van het lachen door de sappige uitspraken alsook van de eerlijke emoties waarmee dit verhaal doorspekt is. Al is het zeker allemaal in balans. Dat ware liefde, onvoorwaardelijk en een liefde waar je 100% altijd jezelf kan, mag en moet zijn, bestaat? Dat bewijzen Ronald en Olga.

Zoals mijn quote die je kan vinden bij het boek al meegeeft: ‘Alsof ik even - zonder voorwaarden en met al mijn gebreken - bij deze prachtig warme familie mag horen’ en wat ben ik dankbaar dat Wendy Louise dat wil delen met haar lezers.

Dit boek is een heftig proces geweest voor de auteur om te schrijven - haar vader kreeg gelukkig nog de eerste hoofdstukken mee voor hij is overleden - en ik kan niet uitdrukken wat een gevoel van trots bij dit boek hoort want wat lijkt het me enorm bitterzoet - een proces dat zowel de wonde open laat maar alsook helend werkt - maar wat een ongelooflijk prachtig eerbetoon en ik snap 100% waarom Wendy Louise dit boek schreef. Zodat iedereen die prachtige vader, moeder en familie van haar mag kennen.

Ik klik echt met de schrijfstijl van Wendy Louise en kan dit boek alleen meer met heel veel warmte en liefde aanbevelen.