Een horror verhaal maar dan waar

Een gezonde jongen van 11 kan na een griep steeds minder functioneren. Tot zijn lijf er nog wel is maar niets meer doet dan zijn. Hij kan niet lopen, zelfstandig zitten of eten. Kwijlt en de verzorgers van het tehuis denken dat hij niet echt aanwezig is. Gaan grof met hem om, of alsof hij geen man is geworden inmiddels. Hij word standaard met zijn stoel de hele dag voor de tv gezet met de teletubbies. Maar ondertussen gaat er van alles door hem heen aan gedachtes en gevoelens. Tot er op een dag een verpleegster is die in hem gelooft en met o.a haar inzet en de enorm liefdevolle volharding en liefde van zijn ouders, hij via een computer en taalkaarten en symbolen weer mens word. Hij is een vechter, zo positief hoe hij zich niet laat deprimeren door zijn verleden. Maar zich ontwikkeld tot wonderbaarlijk kunnen. Hoe dit gaat en hoe ver hij komt moet je echt lezen.
Want ook alleen hij kan je vertellen wat hij al die jaren heeft mee moeten maken in die instellingen.