Spannende, giftige roman

De Oostenrijkse Mareike Fallwickl (1983) is tekstschrijver, blogger en redacteur in Salzburg. Haar debuut Donkergroen bijna zwart verscheen in 2018 en werd genomineerd voor de Oostenrijkse Buchpreis. Ook stond het debuut op de shortlist van de Duitse Boekhandelsprijs. De Nederlandse vertaling, van de hand van Irene Dirkes, verscheen in mei 2019 bij Nieuw Amsterdam.

Hoofdpersonage Moritz ziet de kleuren om mensen, is gevoelig en loyaal en totaal anders dan zijn onafscheidelijke beste vriend Raffael. De zelfverzekerde en charismatische Raf helpt Moritz zijn jeugd door, maar niet zonder kleerscheuren. Marie, moeder van Moritz, is blij dat hij een vriend heeft gevonden in het eenzame bergdorp waar ze wonen, maar vertrouwd de sadistische Raf nog geen seconde. Wanneer Johanna bij de twee vrienden op school komt ontstaat een driehoeksverhouding die alleen maar fataal kan aflopen. Zestien jaar later staat Raf weer bij Moritz op de stoep, maar met welk doel?

De opbouw van Donkergroen bijna zwart is heel goed gekozen, door de wisselingen tussen heden en verleden vallen er voor de lezer langzaam steeds meer puzzelstukjes in elkaar. De perspectiefwisselingen tussen de jonge hoofdpersonages, de huidige Johanna en moeder Marie maken het verhaal fragmentarisch maar uiteindelijk des te completer en het houdt de spanning er zeker in.

Door in heden te beginnen laat de auteur de lezer meteen weten dat er zich in het verleden zaken hebben voorgedaan die een breuk tussen de personages hebben bewerkstelligd, maar pas helemaal aan het einde van de roman is het gehele plaatje compleet. Door steeds kleine kruimeltjes vrij te geven houdt Fallwickl de aandacht vast en dat maakt dit een indrukwekkend debuut.

De kleine gemeenschap maakt de situatie tussen Raf, Moritz en Johanna beklemmend en tegelijk heel geloofwaardig. De drie zijn letterlijk op elkaar aangewezen en dan heb je je vrienden nu eenmaal niet voor het kiezen. Fallwickl weet de driehoeksverhouding en de verschillende persoonlijkheden heel goed vorm te geven, zowel in het verleden als in het heden. Daardoor blijven de verhoudingen in het heden interessant en vraagt de lezer zich steeds opnieuw af wat er zich nu precies allemaal heeft voorgedaan zestien jaar geleden.

Donkergroen bijna zwart is een giftig boek dat blijft spoken in je hoofd als je het niet een keer uitleest. De spannende driehoeksverhouding en de uitwerking die deze nog steeds heeft op het drietal, al deze jaren later kan alleen maar leiden tot een explosieve ontknoping, maar ondanks de spanning is het geen thriller te noemen. Een indrukwekkende debuutroman dus, die smaakt naar meer en zeker wel geschikt voor wie fan is van thrillers en zich eens aan een literaire roman wil wagen.