Als fan van de schrijfstijl van Arthur Canon Doyle en de scherpzinnigheid van zijn creatie Sherlock Holmes begon ik het boek van Anthony Horowitz met enige reserve te lezen. Maar al snel was duidelijk dat hij geen consessies doet en je dus een echt Sherlock Holmes verhaal leest. Ook weet hij perfect die sfeer op te roepen van het Londen in 1890.
De karakters zijn goed neergezet, het gestoorde genie Holmes en Watson zijn redelijke tegenhanger, die zorgt dat Holmes met beide benen op de grond blijft staan. Althans dat probeert hij, gelukkig voor het verhaal lukt dat niet altijd. Het verhaal is goed opgebouwd, er zitten leuke twists in maar toch heb je al snel door wie er een verdachte moet zijn. Verder vond ik de ontknoping aan de ene kant wel voorspelbaar maar is het doel van Het Huis van Zijde toch wel erg schokkend. De laatste twist die er in het verhaal gegeven wordt is een beetje vergezocht. Al met al waande ik mij echt in die tijd en dat vind ik een mooie prestatie en een mooi eerbetoon aan Holmes en Watson.