Debuut van Huib Veldhuijsen

De Schatbewaarder vertelt over het Leiden van het begin tot het midden van de 19e eeuw. Het verhaal begint op 12 januari 1807, kwart over 4 's middags als in Leiden een schip met aan boord 37000 pond buskruit ontploft. Er vallen 151 doden. Nederland is op dat moment een onderdeel van het Franse rijk en Lodewijk Napoleon is koning.
Na de ramp moet de schade afgewikkeld worden en daardoor raakt de hoofdpersoon, Laurens Jan Teerlink, langzaam aan betrokken bij een complot om de belastingen die aan de Fransen afgedragen moeten worden, af te romen. Een kliek van regentenfamilies bezorgt elkaar de mooie baantjes en houdt elkaar de hand boven het hoofd waardoor deze praktijken jarenlang onopgemerkt door kunnen gaan. Een nieuwe klerk, Bram Montagne, merkt de onregelmatigheden op en maakt er werk van. Uiteindelijk draaien 2 klerken, Casper Seyn en Christiaan Backer, voor de fraude het gevang in.
Feiten en fictie lopen in deze roman mooi door elkaar. Belangrijke waargebeurde gebeurtenissen uit de periode waarin het verhaal speelt worden ingekleurd met door de schrijver bedachte verhaallijnen, personen en gebeurtenissen. Op deze manier wordt een levendig beeld geschetst van hoe het er in die tijd in Leiden aan toe ging of aan toe zou kunnen zijn gegaan. De stad Leiden ken ik niet maar mocht ik er ooit eens komen, dan ga ik zeker op zoek naar de verschillende locaties waar de belangrijkste verwikkelingen uit het verhaal zich afspelen.