Een traag kabbelende rivier

Helaas; ondanks de prachtige cover, de mysterieuze titel en mijn liefde voor het Amerika van enkele eeuwen geleden komt ‘De ondergrondse rivier’ wat mij betreft niet verder dan 3 sterren.

Ik was een van de gelukkigen die het boek mochten lezen nog voordat het officieel verscheen. Mijn verwachtingen waren hooggespannen en misschien dat het juist daardoor niet lukte om me echt helemaal in te leven.
De sfeer van het leven in de 19de eeuw, de spanningen tussen het noorden en zuiden van Amerika en de onrechtvaardigheid van de slavernij zijn goed beschreven en het boek ademt toch wel enigszins de sfeer die je erbij verwacht, maar het is de auteur niet gelukt mij op het puntje van mijn stoel te krijgen en me helemaal mee te nemen in het verhaal. De titel van het boek is goed gekozen, maar dit blijkt eigenlijk pas na ruim 200 pagina’s. Dan pas wordt duidelijk waar het verhaal al die tijd al naartoe wilde. Tot dat punt kabbelt het vooral een beetje voort en waren er voor mij weinig gebeurtenissen die me konden boeien.

Het verhaal wordt verteld vanuit de hoofdpersoon. Een schrijfstijl waar je van moet houden en die niet per se mijn voorkeur geniet. Als lezer volg je de gevoelens en gedachten van de jonge May en volg je haar in haar zoektocht naar haar identiteit en naar een stabiel bestaan.

‘De ondergrondse rivier’ is duidelijk een roman en voor wie van het genre houdt kan het wellicht een fijn boek zijn om te lezen. Wie echter, zoals ik, gaat voor wat meer spanning en snelheid zal voor dit boek niet snel warm lopen. Het heeft mijn verwachtingen niet waargemaakt, maar dat neemt niet weg dat het een goed geschreven verhaal is. Het taalgebruik is mooi, de hoofdstukken zijn fijn van lengte en de opbouw is goed, hetzij wat traag. Ik hoop en verwacht dan ook dat andere lezers er wél plezier aan zullen beleven.