Niet meer te vergeten vrouwen

In de vergeten vrouwen staat Frankie centraal. Als beginnende verpleegster gaat ze de uitdaging aan om in Vietnam gewonden soldaten te helpen. Haar familie komt uit een lange lijn van mannen die gediend hebben als militair. Als ze hoort dat ook vrouwen helden kunnen zijn, besluit ze ook de sprong te wagen.

Eenmaal aangekomen lijkt het allemaal niet zo mooi als beloofd en voorgesteld. De constante dreiging van gevaar en de gruwelijke effecten van de oorlog(svoering), zowel voor het militaire personeel als de onschuldige Vietnamese bevolking laten Frankie niet koud.

Het de constante balans tussen traumatische ervaringen en liefde, vriendschap, trots en moed om letterlijk en figuurlijk te kunnen overleven. De heftige situaties worden gedetailleerd beschreven, maar wel op een luchtige en genuanceerde manier: De kantine zat vol soldaten met bebloede gevechtskleding. Ze verbaasde zich erover hoe luid ze praatte en hoe vaak ze lachten. Dit soort overpeinzingen en ervaringen worden afgewisseld met momenten waarop Frankie ook de positieve ervaringen opdoet.

Ook na haar terugkeer blijft Frankie jarenlang moeten “vechten”, ditmaal voor haar eigen gezondheid en om ook erkenning te krijgen voor haar geleverde werk: Ooit zal het wel goed met me gaan, dacht ze. Ze kon voelen hoe haar kracht groeide, zich verzamelde als zonlicht in de verte, en haar begon te verwarmen. Als ze niet van haar koers afweek, als ze alle stappen uitvoerden, als ze geloofde in zichzelf, dan kon ze genezen een betere versie van zichzelf worden. Ooit, dacht ze.

Het is een bijzonder historisch boek dat een realistisch beeld geeft over de Vietnamoorlog, waarin ook van beide kanten (Vietnam versus Amerika) wordt beschreven hoe goed/slecht ze zijn. Er wordt geen partij: de Amerikanen waren niet onschuldig in hun aanpak en de slachtoffers die zij gemaakt hebben o.a. door de inzet van napalm.

Er wordt een helder beeld geschetst van terugkeer na de oorlog en de hulp die daarna wel of juist niet geboden wordt. Hulp is er alleen voor militairen en niet voor ondersteunde diensten, want die hebben niet gevochten. Zonder de inzet van alle (vergeten) vrouwen die meegeholpen hebben hadden veel mensen een veel kleinere kans op overleven gehad. Nu inzet en rol zal na het lezen van dit boek niet gauw meer vergeten worden.